ชีวิตคือการเล่น

ทำไมผมต้องว่าชีวิตคือการเล่น ผมมาสังเกตดูตัวเอง ชีวิตผมนั้นตั้งแต่เด็กไม่มีอะไรเลยนอกจากเล่น ไม่มีถูก ไม่มีผิด ไม่มีดี ไม่มีเลว ผมเล่นทุกอย่าง อาทิเช่น เกิดมาได้ 1 ขวบ ผมก็เล่นจับนู้นจับนี่ไม่รู้ว่าไหนถูกไม่รู้ว่าไหนผิดแต่สิ่งที่มาบรรจุในหัวสมองผมมีเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆนั่นคือเงื่อนไข เงื่อนไขนี้แหละ เป็นตัวบอกว่าสิ่งไหนผิดสิ่งไหนถูกสิ่งไหนดีสิ่งไหนเลว เงื่อนไขก็คือคนสร้างมันขึ้นมา ตอนเด็กนั้นผมไม่รู้จักคำว่าเครียดมีแต่ร่าเริงแจ่มใสเบิกบาน ร้องไห้แป๊บเดียวผมก็ลืมแล้วเพราะฉะนั้นการที่เราหรือมนุษย์เราได้สร้างเงื่อนไขเช่นเป็นกฎของครอบครัวกฎของหมู่บ้านกฎของชุมชนกฎของประเทศ จนไปถึงกฎของโลก ที่ผมพูดมาล้วนเป็นกฎหรือผมเรียกมันว่าเงื่อนไข ถ้าหากเรายังมีสิ่งนี้อยู่ในหัวเราก็จะไร้ซึ่งความสุข ถามว่าทำไมจริงไม่มีความสุข ผมตอบว่า เพราะเราต้องทำตามกฎเราถึงจะมีความสุข แต่ถ้าเราเล่นเราไม่จำเป็นต้องมีกฎ เรามีความสุขได้ด้วยตัวของเราเอง ผมอยากให้อ่านบล็อกนี้ไปเรื่อยๆ เพราะมันไม่ใช่มีแค่นี้ เพราะชีวิต จะดำเนินได้ก็ต้องมีเงื่อนไข ถ้าเรารู้ที่มาที่ไปของเงื่อนไข เราก็จะอยู่ได้อย่างมีความสุข เหมือนกับที่เราเล่น ไม่ว่าจะเล่นอะไรก็ตาม เรามีความสุข ทุกครั้งที่เราเล่นเราจะลืมเวลา ในขณะที่เราลืมเวลา นั่นแหละคือความสุขกำลังเกิดขึ้น เป็นความสุขที่แท้จริง ความสุขที่เป็นกลาง ไม่มากไม่น้อย หากคุณใช้ชีวิตโดยการเล่นและรู้เงื่อนไข คุณก็จะเป็นคนที่มีความสุข